Ustawa a rachunkowości to uniwersalny „kręgosłup” dla rachunkowości podmiotów prowadzących różne rodzaje działalności.

Często jednak oznacza to, że jej regulacje są dość ogólne, a jednostki stają przed problemem, jak w konkretnej sytuacji zinterpretować i zastosować określony przepis. Aby pomóc w rozwiązywaniu tych dylematów, podpowiedzieć rozwiązanie, dzięki któremu pokażą wiernie i rzetelnie swoją sytuację, powstają Krajowe Standardy Rachunkowości oraz wydawane są Stanowiska Komitetu Standardów Rachunkowości. Ich celem jest objaśnienie przepisów uor. Komitet Standardów Rachunkowości zawsze działa w granicach przepisu uor, nie kreuje rozwiązań, które nie są z nią zgodne. Zgodnie z art. 10 ust. 3 uor w przypadku braku uregulowania w przepisach rachunkowości zasad klasyfikacji, wyceny lub prezentacji określonej transakcji lub innego zdarzenia występującego w jednostce, kierownik jednostki – ustalając przyjęte zasady (politykę) rachunkowości – może korzystać z Krajowych Standardów Rachunkowości. Stosowanie Krajowych Standardów Rachunkowości w sprawach nieuregulowanych przepisami o rachunkowości prowadzi do przyjęcia rozwiązań, które uznaje się za zapewniające rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki. Trzeba jednak pamiętać, że choć jednostka nie musi stosować wszystkich KSR, może ograniczyć się do stosowania wybranych standardów, jednak te wybrane trzeba już stosować w całości. Nie można stosować wybiórczo regulacji ze standardu.